Een ongeluk of een ziekte en daarna werd het nooit meer hetzelfde. Wij als redactie duiken de verhalen in van mensen die geestelijk of lichamelijk letsel hebben opgelopen. Dit is het begin van onze zoektocht en we nemen je graag mee. Zit je er klaar voor?
Het gebouw
Een enorme gebouw komt achter de bomen vandaan, als we de heuvel oplopen. Het grindpad leidt ons gewillig naar het hek toe. De bladeren van de bomen veren van links, weer naar recht, weer naar links en laten telkens een ander stukje gebouw zien. Eén, twee, drie, vier verdiepingen. Massief, kolossaal staat het daar. Een dichtbegroeide tuin is ons welkom. De blaadjes aan de bomen fluisteren ons toe.
We horen gelach. Als we ons omdraaien zien we dat we niet de enige zijn. Er zitten een paar mensen op het terras voor het huis. We stappen op ze af en ze ontvangen ons hartelijk. Wie we zijn, wat we doen, maar vooral waarom we hier zijn. De interesse is gewekt. Geen toevallige voorbijgangers. Ze vertellen over zichzelf, ze zijn onderdeel van een gemeenschap. Op een moment is hun leven voorgoed verandert. Zomaar, van de ene op de andere dag. De ene kreeg een ongeluk, de andere werd ziek. Hun leven stond ondersteboven. Nu willen ze voorbijgangers vertellen wat hen bezighoudt. Ze schrijven boeken of vertellen voor een grote zaal. Niet alleen over zichzelf maar ook over het gebouw. ‘Maar dat interesseert jullie vast niet’, stelt een van hen vast.
Veel mensen komen niet verder dan die verwilderde tuin vertelt ze. ‘Er zijn veel meer mensen die van de ene op de andere dag hun leven omgekeerd zagen worden. Niet alleen wij, maar wij schrijven boeken of vertellen voor een grote zaal. Alle mensen in dit huis hebben lichamelijk of geestelijk letsel. Maar je kunt het niet altijd aan de buitenkant zien, hun verhalen blijven verborgen.’
En daarom staan wij daar. De komende tijd duiken we deze gemeenschap in. Wij staan op de drempel van ons onderzoek naar lichamelijk en geestelijk letsel.
Achter de deur
Achter de meestal gesloten deur strekken zich meters aan gangen voor ons uit. Verdwaasd door de enorme ruimte die er voor ons ligt kiezen we allemaal een eigen gang. Herkenning, nieuwsgierigheid of verbazing drijft ons allen een andere richting op. Joël denkt terug aan zijn vorige studie, hij kwam twee maanden wekelijks bij een revalidatiecentrum. In iedere gang komen ook weer kleine gangen uit en van de ene gang, kun je zo naar de andere lopen. Tirza vind eigenlijk alles interessant, Judith neigt naar de richting van niet-aangeboren-hersenletsel. Terwijl Sander en Lisette zich al snel op een specifieke doelgroep richten, tinnitus of oorsuizen. Pim wil graag weten hoe het leven van mensen verandert na een ongeluk. Alle aandoeningen en letsels hebben het leven van deze mensen op zijn kop gezet. Hun leven is nooit meer helemaal hetzelfde.
Verder dan de verwilderde tuin
De vrouw in de verwilderde tuin merkte op: ‘Maar dat interesseert jullie vast niet’. Ze sprak over het gebouw, al die mensen met letsel waarvan je het verhaal niet kent. Alle struggles die ze hebben, de problemen of juist de mooie dingen die zij ervaren. Wat speelt er daadwerkelijk in hun leven?
Om deze verhalen het beste tot hun recht te laten komen kiezen we voor een wat vrijere aanpak voor de items die we gaan maken. Denk aan video’s, podcast, verhalen, gedichten of liedjes. We laten ons inspireren door wat we tegenkomen in dit proces.
Ook laten we ons leiden door de gemeenschap waarover we items gaan maken. Dit omdat we allemaal gezond zijn maar toch graag willen weten wat deze mensen bezig houdt. Dit kan alleen door onszelf actief in de gemeenschap te mengen, dat doen we door over die drempel te stappen, het gebouw binnen te gaan, facebook groepen te volgen, forums te bekijken en met mensen in gesprek te gaan. De komende weken gaan wij op zoek naar de échte verhalen.
Geniet ervan.
Comments